کد مطلب:141855 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:128
حرکت علی اکبرعنه به سوی میدان
از زیارات ناحیه مقدسه این گونه برمی آید كه «علی اكبر» علیه السلام نخستین یاور امام از اهل بیت رسالت است كه عازم میدان رزم شده است. چنانچه در آن زیارت این گونه آمده است: «السلام علیك یا اول قتیل، من نسل خیر سلیل من سلالة ابراهیم؛ [1] سلام بر تو، ای اول كشته از نسل بهترین دودمان ابراهیم خلیل».
علاوه بر زیارت ناحیه مقدسه، ابوالفرج اصفهانی نیز پس از یاران امام حسین علیه السلام اولین شهید را علی اكبر علیه السلام دانسته است. [2] .
پس از ظهر بود كه با شهادت یاران حسین علیه السلام علی اكبر با همگان وداع كرد. در این هنگام اهل حرم و همه بستگان، دور تا دور او را گرفته می گفتند: «ارحم غربتنا لا طاقة لنا علی فراقك؛ به غربت ما رحم كنید، ما تحمل و فراق و دوری تو را نداریم» علی اكبر
می دید چگونه امام زمان او از هر طرف تحت فشار قرار گرفته است و دشمنان برای ریختن خون پاك او اجتماع كرده اند؛ بدین سبب به زن ها و گفته هایشان چندان توجهی نداشت. آخرالامر به خدمت پدر بزرگوار رسید و اجازه میدان خواست و بر اسبی كه «لاحق» نامیده می شد و متعلق به امام بود سوار شد. [3] آن اسب را برخی «ذوالجناح» نیز نامیده اند. [4] .
درسی كه می توان گرفت: زنان منبع احساسات و عواطف مادری، خواهری یا غیر آن هستند؛ اما در انجام دادن وظیفه شرعی و عقلی هرگز احساسات - هر چند مقدس باشد - ملاك نیست و انسان باید به سوی انجام دادن وظیفه و تكلیف الهی خود با استقامت و بردباری گام بردارد. علی اكبر، در شرایطی كه امام را تنها و بی یاور می دید، در برابر احساسات اطرافیانش زانو نزد، و از حمایت بی دریغ از پدر و امام زمانش دست برنداشت.
علاوه بر زیارت ناحیه مقدسه، ابوالفرج اصفهانی نیز پس از یاران امام حسین علیه السلام اولین شهید را علی اكبر علیه السلام دانسته است. [2] .
پس از ظهر بود كه با شهادت یاران حسین علیه السلام علی اكبر با همگان وداع كرد. در این هنگام اهل حرم و همه بستگان، دور تا دور او را گرفته می گفتند: «ارحم غربتنا لا طاقة لنا علی فراقك؛ به غربت ما رحم كنید، ما تحمل و فراق و دوری تو را نداریم» علی اكبر
می دید چگونه امام زمان او از هر طرف تحت فشار قرار گرفته است و دشمنان برای ریختن خون پاك او اجتماع كرده اند؛ بدین سبب به زن ها و گفته هایشان چندان توجهی نداشت. آخرالامر به خدمت پدر بزرگوار رسید و اجازه میدان خواست و بر اسبی كه «لاحق» نامیده می شد و متعلق به امام بود سوار شد. [3] آن اسب را برخی «ذوالجناح» نیز نامیده اند. [4] .
درسی كه می توان گرفت: زنان منبع احساسات و عواطف مادری، خواهری یا غیر آن هستند؛ اما در انجام دادن وظیفه شرعی و عقلی هرگز احساسات - هر چند مقدس باشد - ملاك نیست و انسان باید به سوی انجام دادن وظیفه و تكلیف الهی خود با استقامت و بردباری گام بردارد. علی اكبر، در شرایطی كه امام را تنها و بی یاور می دید، در برابر احساسات اطرافیانش زانو نزد، و از حمایت بی دریغ از پدر و امام زمانش دست برنداشت.
[1] اقبال الاعمال، ج 3، ص 73.
[2] مقاتل الطالبيين، ص 114.
[3] مقتل الحسين مقرم، ص 320.
[4] ابصار العين، ص 51؛ اللهوف، ص 49.